Let je even niet op: is de goudprijs meteen honderd dollar gezakt. Het is
zelfs zo dat de goudprijs stilletjes door zijn 200-daags voortschrijdend
gemiddelde is gezakt en dat geeft te denken.

Er zijn natuurlijk allerlei redenen aan te wijzen waarom het zo is, maar het
feit blijft dat deze beweging verdere verkopen kan uitlokken (zie deze
grafiek). Analisten geven de stijgende dollar en de stille hoop op een
Europese oplossing de schuld. Alles kan.

Maar wie dumpt het goud? Is er een land met een goudvoorraad dat geld nodig
heeft? Volgens sommige media komt het door oplopende margin-verplichtingen
(onderpandeisen, red.) voor termijncontracten en worden contante middelen
gegenereerd door goud te verkopen. Volgens andere de media zijn beleggers
een beetje goudmoe geworden. Dat laatste is puur psychologisch, omdat je van
goud niet moe kunt worden. Tenzij je in een goudmijn werkt.

Volgens dezelfde media beweegt de euro zich ondertussen op de rand van de
psychologische grens van 1,30 dollar per euro. Daarboven is blijkbaar goed,
daaronder is duidelijk zwak. Zwakbegaafd zou een beter woord zijn.

Psychologische fictie
Een psychologische grens is iets wat beleggers uitgevonden hebben, maar heeft
helaas niets met beleggen te maken. Monetaire en valutaire verhoudingen
hebben hoofdzakelijk met geldstromen te maken en die kennen geen
psychologische grens. Er is bestaat geen psychologische grens ten aanzien
van het aantal BMW’s dat we uit Duitsland importeren, of het aantal
nagemaakte Barbie’s uit China.

Dus waarom daalt de euro? Het heeft niet alleen met de psychologische heisa
rond de eurocrisis te maken. De euro reageert bijvoorbeeld ook de andere
kant op als banken hun dollars verkopen om aan hun verplichtingen te kunnen
voldoen, juist op het moment dat ze in de problemen dreigen te raken.

Ander voorbeeld: Als we de rente op Spaanse tweejarige staatsobligaties
bekijken, dan zien we dat die in de afgelopen week bijna gehalveerd is. Niet
omdat de balans van Spanje plotseling verbeterd is, maar omdat een aantal
banken de laatste veiling van staatsobligaties had gemist en nu de stukken
in een bijna lege markt moet kopen.

Opkomende landen: India klem
Aan de andere kant van de wereld spelen heel andere zaken. We worden wel eens
misleid door het begrip globalisering. Dan denk je dat alles overal
hetzelfde is. Vergeet het. In India is inflatie boven de 9 procent en is de
rente in de laatste anderhalf jaar dertien maal verhoogd.

Als je dat afzet tegen 3 procent inflatie in Europa en 2 procent in de VS,
plus de belofte van de Amerikaanse Federal Reserve om tot 2013 de rente op
nagenoeg 0 procent te houden, dan zie je toch wel een verschilletje. Sinds
juli van dit jaar is de Indiase roepie 20 procent in waarde gedaald. En
India moet driekwart van zijn olie importeren. Dat is geen goede combinatie.

Afrikaanse belofte
Afrika is het nieuwe beloofde land voor beleggers. Maar dan bedoelen we
eigenlijk Midden- en Zuid-Afrika. Het noordelijke deel speelt niet zo mee.
Daar zit wel meer olie, maar het is politiek nogal labiel. De veelgeprezen
Arabische Lente is ontaard in een machtsstrijd die gewonnen gaat worden door
de fundamentalisten.

In verschillende landen is de sharia al standaard en als we nog even wachten
ook Islamitisch bankieren. Op zichzelf is daar niks mis mee, maar we vragen
ons af of je als belegger daarop zit te wachten. Het midden en zuiden van
Afrika heeft veel grondstoffen, dus ja, dat is goed. Maar dat impliceert
wel: langetermijndenken en geen psychologische barrières opwerpen, over
mensenrechten en zo.

Kleine Amerikaanse bedrijven
Strateeg Jim O’Neil van zakenbank Goldman Sachs vond tien jaar geleden de
term BRIC-landen uit (Brazilië, Rusland, India en China). Recent kwam
Goldman met een nieuw rapport over de opkomende landen. Volgens hun
berekeningen zal China in 2050 de grootste economie ter wereld zijn (niet
verrassend), maar blijven de VS het rijkste land (zie deze
grafiek).

Juist voor beleggers zijn de VS interessant. Kleinere ondernemingen
(uitgedrukt in de Russell 2000-Index) zien er het meest veelbelovend uit
(zie deze
grafiek). Dus u begrijpt meteen waar we moeten beleggen en waarom de
dollar stijgt. Iedereen wil weer terug in dollars. Never a dull moment.

Zie ook:

Lees meer artikelen van Rob Putter

Rob Putter is zelfstandig vermogensadviseur voor financieel adviesbureau
Uniquest, onderdeel van de Latin
Capital Group. De informatie in deze column bevat geen individueel
beleggingsadvies of aanbeveling tot het doen van bepaalde beleggingen.

Volg de markten op Z24 Beurs

Dit artikel is oorspronkelijk verschenen op z24.nl